Chapter 8: Your voice.

Chapter 8 

                  Sinundan kita ng tingin habang papalapit ka sa akin. Umusog ako ng kunti at binigyan ka ng lugar. I didn't expect na makita kita ulit dito sa park. Same spot and almost the same time nong nagkita tayo noon.
Pagkaupo mo ay kinuha mo ang isang pulang gitarang nakasabit sa balikat mo.
Marahan mo kinalabit ang gitara. Ngumuso ako nang nakitang nahihirapan kang e pwesto ang mga daliri mo. 

I held your hand and guided you. You took a glimpse of me. Tinignan din naman kita pabalik at ngumiti. 

"You know this?" You asked. "Yeah, a bit? I play few songs too." I answered. Ngumiti ka lang at binalik ulit ang tingin sa gitara. Tumingin din ako doon. Nakahawak pa rin ang kamay ko sa mga kamay mo kaya binawi ko agad iyon.

"I'm trying to learn this shit." You whispered. Tumawa ako ng mahina habang tinitigan ang seryoso mong mukha. "For what?" I asked. Lumingon ka sa akin saglit at ngumiti lang. "I'm asking you pero ngiti lang ang sagot mo?" I pouted. You chuckled. "Ikaw talaga." Natatawa kong sabi. 

After an hour or so, ngumiti ka. I think you succeed. Tumayo ka at pumwesto sa harap ko. Umupo at nilagay ang gitara sa kandungan mo.
You gently strummed your guitar. My eyes became wider when you started singing.
You is wearing a big smile and I can't help but to smiled too. 

It took one look
And forever lay out in front of me
One smile then I die  

Tinitigan lang kita habang nakatingin ka sa gitara mo. Malumay kang kumakanta. Para akong hinihili sa lamig ng boses mo.

Only to be revived by you
There I was
Thought I had everything figured out
It goes to show just how much I know
About the way life plays out 

I was stunned when our eyes met. Halo halo ang nararamdaman ko. Bumilis ang tibok ng puso ko at parang may kumawalang mga paru-paro sa tiyan ko.  

I take one step away
And I find myself coming back to you
My one and only
One and only you 

Your voice sends shivers down to my spine. Sinuklian ko rin ang mga tingin mong tumatagos sa akin. 

Now I know
That I've known not a thing at all
Except the fact that I am yours
And that you are mine 

I laughed when you giggled. Tumigil ka sa pagtugtog at tinitigan ako ng nakangiti. "My voice sucks." you said. 

"You have a great voice, Jacob. P-para kanino iyon?" I asked even though I have a hint kung para kanino iyon. But instead of answering it, you asked me a question na dahilan ng pagkawala ulit ng mga paru-paro sa tiyan ko.
"Kung para sa'yo iyon--- Anong mararamdaman mo?" 

"Marami." I said absentmindedly.